اثر پیش تیمار بذر و سطوح شوری بر ویژگی های جوانه زنی دو ژنوتیپ کنجد (sesamum indicum l.)

به منظور بررسی اثر سطوح شوری و پیش تیمار بذر برخصوصیات جوانه زنی دو ژنوتیپ کنجد آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه علوم بذر دانشگاه یاسوج انجام شد. فاکتور اول شامل دو ژنوتیپ کنجد (لاین 5 و دشتستان 2)، فاکتور دوم شامل تیمارهای پیش تیمار با 25 و 50 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک و 5 و10 گرم در لیتر nacl و نیز هیدروپرایمینگ به عنوان شاهد و فاکتور سوم شامل سطوح مختلف تنش شوری شامل شوری 0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر بود، که بعد از پیش تیمار اعمال شد. صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه و شاخص بنیه گیاهچه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد افزایش غلظت نمک، تمامی مولفه های مربوط به رشد گیاهچه را به طور معنی دار تحت تأثیر قرار داده است. تأثیر تنش شوری بر رشد اندام های هوایی گیاهچه در مقایسه با اندام زیرزمینی شدیدتر بود. بر اساس شاخص بنیه بذر در سطوح شوری صفر، 3 و 6 دسی زیمنس بر متر بیشترین شاخص بنیه بذر به ترتیب با 5/01، 5/13 و 3/13 مربوط به لاین 5 و پیش تیمار با 25 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک بود که نسبت به شاهد به ترتیب 64، 95 و 47 درصد افزایش بنیه نشان داد و نیز در سطح شوری 9 دسی زیمنس بر متر، ژنوتیپ دشتستان 2 و پیش تیمار با 25 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک با 1/45 بیشترین شاخص بنیه بذر را نشان داد که نشان دهنده ی تحمل به شوری بیشتر ژنوتیپ دشتستان2 می باشد. بنظر می رسد پرایم با 25 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک توانست اثرات ناشی از شوری را تعدیل نماید.